Historiaurreko hilobi monumentu megalitikoa (Kalkolitikoa). Álvaro de Gortazarrek aurkitu zuen 1935ean, eta Joxe María de Barandiaranek induskatu zuen hasieran. M. F. Medrano, J. M. Apellaniz, J. Fdez, M. F. Medrano eta M. Fdez arkeologoek indusketa- eta finkatze-lanetan jardun dute ondoren, trikuharriaren egungo irudia aurkeztu arte. Eraso eta J. A. Mujika). Euskal Herrian hobekien kontserbatu eta gehien bisitatzen denetako bat da. Bertako hainbat elezaharrek protagonista eta inspirazioa dute.
1943. urtean aurkitutako trikuharria, kamera poligonal baten eta korridore baten bidez osatua. Ganbera hareharrizko 6 lauzaz osatuta dago. Korridorea 4 lauzaz osatuta dago. Ez du estalkiko lauzarik, eta oso nabarmena ez den tumulu batek estaltzen du. Barruan hainbat elementu aurkitu ziren, hala nola hezurrezko puntzoi bat, zeramika zatiak eta Fitaren aizkora leundu bat.
XVIII. mendeko jauregi barroko polita da, Arabako Errioxako landa-arkitekturaren alerik interesgarrienetako bat. Arotzeriako eta forjaketako elementu ederrak mantentzen ditu. Barruan (eskudelak), itsas munstro bat irudikatzen duen hargintza-lan berezi bat aurkitu genuen.
Lurralde-jurisdikzioaren zein jurisdikzio penalaren sinboloa da, baita udal-autonomiaren sinboloa ere. Biribilkiak edo pikotak bidegurutzeetan edo leku garaietan jartzen ziren, eta herriko plazan ez bazen.
Bilarrek eskubide osoko hiribildu izaera hartu zuen 1667ko otsailaren 22an, erregeak emana, kasu honetan Austriako Mariana erreginak, Karlos II.aren adin txikikoaren erregeordea, Laguardiako Hiri eta Lurraldetik salbuestea lortu ondoren.
Arabako Errioxan harrian zulatutako ehun dolare baino gehiago ezagutzen dira, hainbat tokitan banatuta. Mahatsa zapaltze sinplearen edo prentsatze mekanikoaren bidez zanpatzea izan zen mahatsaren funtzioa, muztioa lortzeko eta biltegiratzeko eta kontsumitzeko lekuetara garraiatzeko. Horietako gehienak Bastidan, Samaniegon eta Villabuenan daude, baina Bilarko San Bizenteren alea instalazio berezia da hainbat arrazoirengatik. Lehenik eta behin, bere kokapenagatik, Mendilerroaren azpian eta edertasun handiko ingurune batean. Bigarrenik, nahiko ondo kontserbatzen duelako egitura osoa, eta oraindik ere ikus daitezkeelako prentsa-atari baten aztarnak. Eta, hirugarrenik, eskualdeko alerik ezagunena delako arkeologikoki, eta IX. eta XII. mendeen artean datatu daitekeelako haren erabilera, inguruan herrixka bat (San Bizente) dagoelarik, jada desagertua.
Herrerias kalearen amaieran dago, eta arbasoen garaian ardoa egiteko lehen prozesuaren adibide bat da. Dolarea, bainuontzi formako harkaitzetan induskatutako egitura da.
Zalantzarik gabe, hiribilduaren bizitzaren erdigunea da, eta hortik abiatzen dira Bilar osatzen duten kale asko. Tamaina handikoak dira eta oinplano karratua dute. Erdian, lau tutuko neoklasiko estiloko harrizko iturri bat dago. Hegoaldean Jasokundeko Andre Mariaren eliza dago, eta mendebaldean jauregiak (barrokoak). Plazaren gainerakoa etxebizitza xumeagoek inguratzen dute, eta hargintza-lan desberdinak dituzte.
Kantabriako mendilerroan dago, eta herriaren iparraldean babesleku natural harritsua da. Historiaurretik (Antzinako Neolitoa) etxeko abeltzaintza ukuiluratzeko erabili zen, eta Penintsulako iparraldeko eta Europako hegoaldeko aztarnategi garrantzitsuenetako bat da.